Droom van een tijdje geleden: Het zwaard van de chaos

En een ... -uhum- ... intiem momentje met Loki midden in de Apocalyps!

Onlangs beleefde ik toch wel weer een heel bijzondere droom. In mijn droom bevond ik me in Asgard denk ik, de mythische thuisstad van de Noorse goden. Het was een plek van majestueuze torens en prachtige gebouwen, groen en weelderig. Maar op dat moment stond de stad op het punt van een ingrijpende verandering.

Terwijl ik door een smal steegje liep, zag ik hoe Asgard in chaos verkeerde. Torens stortten in, gebouwen vielen om, en stukken van de straten zweefden omhoog, alsof de zwaartekracht zijn grip had verloren. Het was een verwoestende, maar tegelijkertijd fascinerende apocalyps. Ondanks de chaos om me heen, kon ik mijn ogen niet afwenden van het wonderlijke schouwspel.

Te midden van deze tumultueuze scène verscheen een figuur: Loki, de god van verandering en chaos met de horens trots op zijn hoofd en gekleed in leer van groene en gouden tinten. Met een speelse glinstering in zijn oker kleurige ogen wandelde hij door de verwoestingen, onaangedaan.  Loki droeg een bijzonder zwaard voor zich uit– een transparant wapen zonder punt, maar met een opvallend handvat. Het leek niet op een traditioneel zwaard, maar meer op een brede, rechthoekige kristallen lat. Als bij toevel keek hij in een flits naar me daar in de steeg en hij zag dat mijn ogen stiekem naar het zwaard gleden.

Loki stopte abrupt en keek me aan met een scherpe, ondeugende blik die mijn adem even deed stokken. ''O nee, wat nu...?'' Dacht ik bij mezelf. Hij draaide zich naar me toe en begon heel langzaam dichterbij te komen. Mijn hartslag versnelde, en mijn handpalmen werden klam van de spanning. Zonder ook maar een keer om zich heen te kijken, baande hij zich een weg door de chaos. Het was alsof het puin eerbiedig aan de kant ging waar hij ook liep. Zijn priemende ogen hielden me als betoverd gevangen. Ik durfde niet te bewegen; de spanning was om te snijden terwijl hij tergend langzaam en doelgericht steeds naar me toe bleef komen. ''Slik...O, hij komt dichterbij...!'' Dacht ik bij mezelf. ''Wat nu, wat nu, wat nu...?''

Alle omgevingsgeluiden begonnen te vervagen, de zwevende brokstukken hingen plotseling stil in de lucht, en het leek alsof de tijd zelf ophield te bestaan.

En toen, echt compleet onverwacht, stond hij ineens gewoon tegen me aan, onbeschaamd, zijn lichaam tegen het mijne gedrukt. Ik voelde het leer van zijn gevechtskleding prikken in mijn huid. Nog steeds durfde ik geen spier te bewegen. Ik voelde zijn adem op mijn lippen, zijn borstkas die op en neer ging bij elke trage ademteug die hij nam. Het kraakgeluid van zijn gevechtskledij was het enige geluid dat ik nog hoorde. Zijn ogen bleven in de mijne verankerd, niet bedreigend, maar eerder uitdagend, met een speelse, pesterige ondertoon. Een scheve glimlach verscheen op zijn lippen. Net op het moment dat ik een fractie van mijn controle terugvond en iets wou zeggen zoals ''Zeg..., zo dicht dat je staat!'', duwde hij zich ineens van me af en, met een sierlijke zwaai, en overhandigde hij het zwaard aan me. Ik slikte mijn woorden als een brok weer in. ...Hij deed me schrikken!

Met trillende handen nam ik het zwaard aan en draaide het om, maar de vorm bleef aanvankelijk onduidelijk. Hij deed een stap achteruit om me wat plaats te geven. Ik bestudeerde het zwaard zo goed als ik kon. Wat een raar ding was dat. Het was zo licht! Toen ik terug naar Loki keek, zag ik hem nonchalant staan, met één voet op een steenbrok en zijn elleboog losjes op zijn knie, ongeïnteresseerd en dromerig naar zijn vingers te kijken van zijn andere hand. Ik begreep er helemaal niets van.

Alsof hij mijn gedachten kon lezen, wees Loki zonder op te kijken naar een straal water die in de buurt van een dak naar beneden viel, alsof hij me wilde zeggen dat het zwaard in het water moest worden gehouden om zijn ware aard te onthullen of zo? Ik durfde niet te weigeren en liep onhandig naar de waterstraal. ''Al die steenbrokken hier overal... aj, oei,...!'' zei ik in gedachten tegen mezelf. Maar dan, zodra ik het zwaard van de chaos (zoals ik het aanvoelde dat zijn naam was) in het water doopte, onthulde het water de verborgen contouren van het zwaard. Het begon te glinsteren in alle kleuren van de regenboog, en ik besefte dat dit een goddelijk object was, prachtig en mysterieus.

Ik vond het een hele eer dit te mogen vasthouden. En toen ik me omdraaide om het eerbiedig terug te geven, was Loki gewoon verdwenen.

Uitgeschud bleef ik achter, het zwaard nog in mijn hand. Langzaam begon de tijd weer te bewegen; geluiden keerden met een daverende kracht terug, steenbrokken vielen naar beneden, en het water gutste naar de grond. Ik hield een arm boven mijn hoofd uit angst bedolven te worden. De Apocalyps was gewoon in een vingerknip voorbij.

En daar stond ik dan, alleen, tussen de steenbrokken, met het zwaard van de chaos in mijn hand, vol ongeloof en verwarring.

Soms is er eens een uitblinkertje in mijn dromen, en deze is er zeker 1 van. Ik droom ondertussen af en toe van Loki, maar dit was de eerste keer. Echt om niet te vergeten! Deze droom was niet alleen een avontuur, maar ook een krachtige symboliek voor mijn spirituele reis. De verwoestingen die ik zag in Asgard kunnen staan voor de oude structuren en overtuigingen in mijn leven die plaatsmaken voor nieuwe inzichten. Loki’s aanwezigheid en het bijzondere zwaard herinneren me eraan dat verandering soms op onverwachte manieren komt en dat het belangrijk is om open te staan voor nieuwe perspectieven.

Het water dat de vorm van het zwaard onthulde, nodigt me uit om te vertrouwen op mijn intuïtie en innerlijke wijsheid. Soms hebben we een andere manier nodig om dingen te zien, en onze diepste gevoelens kunnen ons de duidelijkheid geven die we zoeken.

Dit droomavontuur heeft me weer doen beseffen hoe belangrijk het is om met nieuwsgierigheid en openheid naar mijn spirituele pad te kijken. Het is een uitnodiging om met moed en speelsheid nieuwe diepten van mezelf te verkennen en te groeien.

Analyse:

In mijn droom bevond ik me in Asgard, de mythische thuisstad van de Noorse goden, op het moment van een ingrijpende verandering. De chaos en verwoesting die ik zag, met torens die instortten en gebouwen die omvielen, weerspiegelen misschien de veranderingen die momenteel in mijn leven plaatsvinden of de noodzaak om oude overtuigingen en structuren los te laten. Het gevoel van verwondering dat ik ondanks de chaos ervoer, suggereert dat ik opensta voor deze veranderingen, zelfs als ze disruptief en overweldigend lijken.

Loki, de god van verandering en chaos, verscheen in mijn droom met een speelse en tegelijkertijd betekenisvolle houding. Zijn aanwezigheid kan symboliseren dat ik moet leren omgaan met chaos en verandering op een manier die zowel creatief als aanvaardend is. Loki’s rol als de brenger van verandering kan betekenen dat ik mezelf moet openstellen voor de onconventionele en onvoorspelbare aspecten van mijn reis. Het feit dat hij een bijzonder zwaard bij zich droeg, dat pas zijn ware aard onthulde onder water, suggereert dat ik misschien nog niet volledig begrijp hoe ik deze veranderingen moet omarmen en integreren in mijn leven.

Toen Loki me het zwaard overhandigde, voelde ik een sterke persoonlijke verbinding met hem. Deze overhandiging kan betekenen dat ik zelf de verantwoordelijkheid heb om de tools en inzichten te gebruiken die op mijn pad komen. Het zwaard, dat zijn vorm onthulde onder het water, herinnert me eraan dat er misschien verborgen diepten zijn in mijn eigen wijsheid en intuïtie. Het water kan symbool staan voor mijn innerlijke wereld en gevoelens, die helderheid en inzicht kunnen bieden als ik ervoor kies om diep te duiken en te luisteren naar mijn innerlijke stem.

Loki’s speelse glimlach en het feit dat hij op een vriendelijke manier dicht bij me stond, kunnen aangeven dat ik met een zekere mate van nieuwsgierigheid en openheid moet benaderen hoe ik mijn persoonlijke uitdagingen en veranderingen tegemoet treed. Het is belangrijk om met moed en speelsheid mijn eigen spirituele pad te verkennen, en te erkennen dat soms nieuwe perspectieven op een onverwachte manier tot mij komen.

De droom nodigt me uit om met vertrouwen en nieuwsgierigheid naar mijn eigen innerlijke reis te kijken. Het is een herinnering dat verandering en groei niet altijd volgens een logisch pad verlopen, maar dat ik door mijn eigen intuïtie en innerlijke wijsheid kan ontdekken wat voor mij waarachtig en waardevol is. Door open te staan voor deze inzichten kan ik verder groeien en de diepten van mezelf verkennen op een manier die zowel verkennend als acceptant is.